الفصل 15
لمحها امير جرى وراها
هى شاهدته يجرى وراها وحولت تسرع اكثر
هى تلتقت انفسها بصعوبه
لم تعد تقدر على المشى ……سقطت على الارض
امير تحرك بسرعه نحوها
لكن فوجىء بخروج سيده كبيره فى سن من الفيلا التى تعمل فيها
الداده خيريه : فوقى يابنتى
ثم تابعت حديثها :يامحسن تعالى ساعدنى
محسن خرج من الفيلا
محسن : مين دى
الداده خيريه : انت لسه هتسال ساعدنى الاول ندخلها الفيلا ونطلب دكتور يشوفها
امير لما شاف ناس حوليها خاف ورجع
محسن و الداده خيريه دخلو نور الفيلا
فى الغرفه ….كانت نور نائمه على السرير فاقده الوعى
منصور كان فى غرفته شعر بجوع
خرج من الغرفه ينادى على محسن الطباخ
منصور : يا عم محسن انت فين
محسن سمع صوته خرج من الغرفه التى نور فيها
محسن : انا هنا يامنصور بيه
منصور : العشا جاهز
محسن : ثوانى يكون جاهز على سفره
اه
منصور : فى اى
محسن : فى واحده
منصور بستغراب : واحده
محسن : ايوه هى هنا فى الاوضه
منصور : وعاوزه اى
محس
ن : اغمى عليها ياعينى قدام الفيلا
احنا دخلنها هنا
منصور : طب روح كلم الدكتور معتز
خلى يجى هنا حالا
محسن الطباخ ذهب واتصل بدكتور معتز
عند الدكتور معتز كان نايم
كان هاتفه بيرن
زوجة الدكتور معتز دخلت الغرفه
ردت هى على مكالمه
عرفت من محسن انهم عاوزين الدكتور معتز ضرورى
ثم اغلقت المكالمه
ذهبت كى تصحى زوجها
طب هى مين زوجة الدكتور معتز؟
مفاجاه
اسيل : قومى ياحبيبى
اسيل كانت خطيبة منصور هو اى اللى حصل
نرجع بزمن شويه
فلاش باك
فى شركه
اسيل : حاسه انك مش فرحان عشان خطبتنى
منصور : انا بعتبر ادهم بيه زى ابويا
لو طلب منى عنيا مش هتغلى عليه
اسيل : ومش عارف تعمل اى لانك بتحب واحده تانيه صح
سكت لم يرد
اسيل : هى نور
منصور نظر لها بصدمه : نور
اسيل : نور بنت عمتك اللى كنت هتبعت لها فستان فرحها
منصور : عرفتى ازى
اسيل : واضح من كلامك عليها طول الوقت
انا بحب دى عشان نور انا هشترى دى عشان نور
عيونك بتبقى فرحانه اوى وانت بتكلم عنها
ثم تابعت حديثها : انت بتحبها اوى لدرجه كبيره كمان
منصور تكلم بوجع : هحاول انسى حبها
اسيل : هتقدر
منصور : باقت من حق واحد تانى ولازم انساها
كريم ابن خالتى هو اللى خطيبها
اسيل : يعنى لو انفصلت عن كريم خطيبها
كنت هترجع تجوزها
منصور : هى مش هتسيب كريم
اسيل : بتحصل
منصور : هى بتحبه هى قالت لى كده
اسيل : افرض مش عاوزه
منصور : ياريت
اسيل : هى تعرف انك بتحبها
منصور : هى بتعتبرنى اخوها الكبير
وعمرها ماهتحبنى
اسيل : انت عارف كده وبتحبها لدرجه دى
منصور ..بضيق : ارجوكى يااسيل اقفلى الموضوع ده
اسيل : طب رد عليه
ممكن انت تحب من تانى
منصور : لا
اسيل : اعطى قلبك فرصه
منصور : انا متاكد عشان كده انا بقولك من الاول
وانا حاسس انى كده هظلمك معيا
وانتى زى اختى وتمنى انك ديما تكونى فرحانه ومفيش حاجه تزعلك ولا تكسر قلبك
اسيل : منصور انت زى اخويا وهتفضل زى اخويا
انا عاوزه اقولك انى انا كمان بحب
بحب واحد اسمه معتز هو ابن صديق بابا
منصور : وطلما بتحبى واحد تانى
ليه وافقتى انى اخطبك
اسيل : مقدرتش افكر فى اى حاجه
كان كل همى ان بابا تتحسن صحته ويخرج من المستشفى
لما قولت موافقه انى اخطبك
بدات حالته تتحسن وخرج من المستشفى
منصور : طب ليه ماقولتش لبابكى على معتز
اسيل : عمو اشرف والد معتز كان صديق بابا جدا هم الاتين فتحو شركه مع بعض
بس حصل خلاف بينهم كل واحد عمل شركه لوحده خاصه بيه
بابا وعمو اشرف ديما فى خلاف وتنافس على ثفقات ده زود الكراهيه بينهم
منصور : معتز حاول يكلم بابكى
اسيل : انا قولت لبابا على معتز هو رفض
كمان معتز قال ل بابه انه عاوز يتجوزنى
برضو عمو اشرف رفض
منصور : والد معتز كان صاحب ادهم بيه ….انتى متاكده
اسيل : كانو اكتر من اخوات كمان
منصور : تمام
اسيل : هو اى اللى تمام
منصور : نرجع الاتين صحاب من تانى
اسيل : ياريت بس ازى
منصور : قولى لدكتور معتز انى عاوز اكلمه
اسيل : حاضر
فى يوما اخر
منصور : اهلا يادكتور معتز
منصور مد يده كى يسلم عليه
معتز جلس دون ان يسلم على منصور
معتز..بحده : نعم عاوز اى
منصور : عاوزين نعمل خطه نخلى والدك
يرجع صديق ادهم بيه من تانى والكراهيه والخلاف اللى بينهم يروح
بعد كده اكيد هيوفقو على جوازكم
معتز : ده صحيح كلامك يااسيل
انا متاسف انى عاملتك كده اول مادخلت
بس كنت مضايق ومخنوق لما عرفت انك هتجوز اسيل حب عمى
منصور : انا حاسس بيك
مش زعلان منك
معتز ابتسم ومد يده كى يسلم على منصور : معتز صاحبك متزعلش منه
منصور : مش زعلان منك ياصاحبى
معتز : هنعمل اى
منصور : مين اللى ماسك الشركه
معتز : انا وبابا
منصور : فى ثفقه اوعى تخلى بابك يدخل فيها
باى طريقه
انا هقول ان اشرف بيه والدك سابها لما عرف ان ادهم بيه صديقه عاوزها
بعدها بااسبوع فى ثفقه تانيه
انا مش هدخل فيه لان انا الوقتى اللى ماسك الشركه
معتز : تمام
منصور : هتقول انت ل ولدك
معتز : عارف
صديقك وعشيرة عمرك ساب لك ثفقه
وانت لسه بتكره ليه يابابا احنا لازم نروح له حالا نطمن عليه
منصور : انت جبت نهايه
برفو هو ده اللى كنت عاوزك تقوله
فى يوم اخر
فى فيلا عند معتز
اشرف : انا كده طلعت ندل اوى
لازم اروح اطمن عليه
ده صاحبى
معتز …بفرحه : طيب يالا نروح الوقتى
فى الفيلا عند ادهم
منصور : اسيل
اسيل : نعم يامنصور
منصور : اعملى احلى غدا
ثم تابع حديثه بصوت منخفض : عريسك جاى هو بابه
اسيل : هنا
منصور : ايوه
اسيل ..بفرحه : ربنا يفرح قلبك يامنصور انت احسن اخ
منصور : يالا روحى حضرى غدا بسرعه
اسيل ….بفرحه : حاضر
بعد فتره وصل اشرف ومعتز
اشرف : سلامتك ياصاحبى
ادهم : جيت شوفتنى فى مستشفى
اشرف : متزعلش منى حق عليه
راح باس دماغه
اشرف : انت اخويا ياادهم
ادهم : خلاص مش زعلان منك
ادهم حضن اشرف
اسيل : الغدا جاهز
الكل ذهب اتغدا
بعدها ادهم واشرف فضلو يتكلمو يضحكو
معتز كان واقف مع منصور ينظر لهم من بعيد
معتز : اكلمه الوقتى
منصور : انا اللى هقوله
خيم الليل ادهم كان فى مكتبه
منصور : اسيل انا بحبها زى اختى
وهى حاسه انى انا اخوها وانا شايف ان معتز مناسب ليها
كمان بيحبها اوى
لو وافقت تكون فرحت قلبها
ادهم : مش هتزعل يامنصور
منصور : انا افرح لها من قلبى
ادهم : قوله انا موافق
منصور قبل ان يمشى اوقفه صوت ادهم
ادهم : منصور
منصور : نعم
ادهم : هتفضل ابنى ولادى اخواتك
منصور : طبعا
فى يوم اخر فى حفلة خطوبة اسيل
منصور : مبروك ياعروسه
اسيل : الله يبارك فيك
معتز حضن منصور هو بيقوله
انت اخويا مش صاحبى
ربنا يفرح قلبك
فى يوم اخر
منصور : احنا هنسافر
معتز : ايوه
هنعمل الشركه كبيره هناك
الفيلا بتاعتك جمبنا
منصور : انت رتب كل حاجه
معتز : بقالى شهر بظبط كل حاجه
تمر سنين يحدث حادث لمنصور
فى المستشفى
معتز كان بيكلم صاحبه وزميله دكتور عيون
فارس : اللاسف فقد بصره
معتز : نسبه نجاح عمليه قد اى
فارس : لسه هنشوف تحليل و الاشاعات
نبدا نعمل اجراءت العمليه
ثم تابع حديثه : هو ممكن يعمل اكثر من عمليه
معتز : ده شيك اكتب فيه رقم اللى انت عاوزه
انا متكفل بكل حاجه علاج والعمليه
فارس : هو يقرب لك
معتز : انا مليش اخوات بس هو اخويا
باك
معلش الفلاش باك كانت طويله شويا
عشان نفتكر تانى
اسيل دخلت الغرفه لما هاتف معتز رن
وكلمت محسن
محسن قالها ان منصور بيه عاوزه ضرورى
اسيل : قومى ياحبيبى
معتز : فى اى
اسيل : منصور عاوزك
معتز نهض من مكانه بسرعه
ذهب الى فيلا منصور
معتز : منصور انت بخير
منصور : انا عاوزك تكشف على واحده هى اغمى عليها قدام الفيلا
شوف مالها
معتز ومنصور دخلو الاوضه
منصور مش شايف نور
بس وضع يده على قلبه
خفقان قلبه ازداد
معتز كشف على نور
اعطها حقن تنزل الحراره
معتز : هتبقى كويسه
على الصبح
فى صباح يوما جديد
منصور : الفطار ده لمين هى فاقت
محسن : ايوه
منصور : ساعدنى ياعم محسن ادخل الاوضه
نورجلسه على السرير و كانت دفنه وشها بين ايديها ومنصور دخل وجلس بجانبها
منصور : انتى مين
نور رفعت وشها : انا
نظرت له من صدمتها لا تسطيع ان تتكلم
غير مصدقه ولا مستوعبه تشعر انها فى حلم
هى شايفه منصور وهو امامها
هى مش بتحلم دى حقيقه
اجمل لحظه بعد فراق سنين
منصور : قوللى انتى مين انا اوصلك ل حد بيتك
نور : انا
ووووو نكمل بارت جاى
تابع رواية العشق والفراق
