رواية العشق والفراق الفصل الاول 1 منصور..يكز على اسنانه : موافقه على عريس اللى قاعد باره
نور…..بفرحه : ايوه موافقه ياابيه
خرج منصور من غرفة …….قال : العروسه مش موافقه
بتقول عندها 15 سنه لسه صغيره
هانم : ابنى مش هيجوزها الوقتى …..هيخطبها وبعدين الجواز
منصور : هى مش مخطوبه الوقتى
هانم : انت بتكلم بصفتك اى
وفاء : بيكلم بصفته اخوها
هانم : قصدك ابن خالها مش اخوها
منصور : بظبط كده انا ابن خالها …..بقولك انا مش موافق
هانم ….بنرفزه : قومى ياابنى ……
خرجت سعاد هى متنرفزه
عند نور فى غرفتها
كانت تحدث نفسها هى بتحلم بفستان الخطوبه
نور : اجيب لون الفستان اى …….اخيرا هلبس فستان الخطوبه زي سلمى و الاء اصحابى وخطيبى هيجى يخدنى نروح ملاهى ……ويجيب لى هدايا وشكولاته من اللى بحبها …..ثم مسكت الموبيل
اما اكتب ل سلمى و الاء انى اتخطبت
انا مش سامعه صوت ليه
قربت من باب الغرفه …..ثم فتحت الباب ببطى ……..فلم تجد العريس
نور : ها هو راح فين
منصور : هو مين
نور : العريس
منصور : مفيش عريس
نور : تانى ياابيه …….ده خامس عريس ترفضه ………..انا عاوزه اتخطب
منصور : انتى لسه صغيره
نور : صحابى كلهم اتخطبو
منصور : مجانين طبعا
نور : انا عاوزه ابقى مجنونه ……عشان خاطرى ياابيه وافق
منصور
: لما تكبرى
نور : كم سنه
منصور : 20 سنه
نور : هستنى 5 سنين ………..مش هلاقى عريس
منصور : هههههههه …..اوعدك هتلاقى العريس
نور : كل مره تقول كلمه دى …….هو فين العريس ده
منصور : مستنى حاضرتك لما تكبرى
نور : طب ماتخلى يجى الوقتى
ضربها بقلم على قفها
نور : اه
منصور : يالا روح على الدرس
نور : يوووووووه
منصور..بحده : يالا
نور : حاضر
اه صحيح الفلوس احنا اول شهر ……..بابا جب لك الفلوس
منصور : اه …..استنى اجب لك الظرف بفلوس
دخل منصور غرفته
اخرج فلوس من جيبه وضعها فى ظرف
منصور هو اللى يدفع لها الفلوس يقول لها باان الفلوس من والدها
خرج منصور من الغرفته
منصور : اتفضلى
اخذت الفلوس
نور جهزت نفسها وخرجت وذهبت الى درس
عند ورد اعز صديقة ل نور وزميلتها فى المدرسه
كانت نزله من على سلم العماره التى تعيش فيها
فى الوقت ده كان رفيق جارهم طالع على سلم
مجرد ماشافها اصدم
وجهها عليه كدمات ……..اثر ضرب على وجهها
هى شافته وضعت الكتاب على وجهها
رفيق : بتخبى وشك ليه ياورد
ورد : مفيش
رفيق…بغضب : مين اللى عمل فيكى كده
لم ترد عليه
رفيق : مرات ابوكى صح
ورد : ارجوك بلاش تكلمنى تانى …….دى بتقول ل ابويا انى على علاقه بيك
رفيق : انتى اشرف من مليون واحده زيها
ورد : عن اذنك
مشت بسرعه ……..ذهبت الى الدرس
رفيق دخل شقتهم
كريمه : مالك ياابنى
رفيق..بخنقه : مفيش
كريمه : احضر لك الاكل
رفيق : لا
كريمه : فى اى ياابنى
رفيق : مخنوق شويه……. انا رايح الشغل
ذهب رفيق الى ورشه
رفيق و منصور الاتين بيشتغلو فى ورشه تصليح السيارات
منصور : اى ياابنى مالك
رفيق : نفسى اشرب من دمها
منصور : هى مين
رفيق : اللى اسمها ساميه
بتضربها و بتخانق معها
بكره ورد تبقى مراتى ………وحياه امى اللى هيجى جمبها هولع فيه
منصور : ورد لسه صغيره …….
رفيق : هخطبها الوقتى …..بعد ثلث سنين يكون عندها 18 سنه هتجوزها
منصور : مرات ابوها هترضى
رفيق : غضب عنها هتجوزها
انا هكلم سعيد ابو ورد ……..انى عاوز اخطب ورد وهصرف عليها
منصور : انت بتحبها ولا هى صعبانه عليك
رفيق : انا بحبها اوى …..وقلبى موجع عشانها لم اسمع صوتها بتعيط طول الليل ……..بيقى نفسى اجرى عليها واخدها فى حضنى
منصور : لما تروح لسعيد قولى وانا اجى معاك
مش انا زى اخوك
رفيق : ربنا يخليك ليا
منصور : : طيب يالا قوم اشتغل
رفيق : من عينا ياسطه
عند نور فى درس
نور : يعنى الرحله بكره
الاء : ايوه
سلمى : انتى هتجى ياورد
ورد : لا
سلمى : هتجى يانور
نور : ابيه منصور لو عرف هيتعصب عليه
بس نفسى اروح
الاء : هى مامتك موافقه
نور : ايوه ماما موافقه ……..بس كلام ابيه منصور هو اللى بيمشى
سلمى : بقولك اى قولى لمامتك انك راحه بكره الرحله ………خليها ماتقولش ل ابن خالك
الاء : فكره
ورد : بلاش يانور
سلمى : اسكتى انتى
ورد : انتى حره…… انا مروحه
نور : راحه فين
ورد : راحه اجيب العيش و الخضار من السوق
ذهبت ورد
نور : انا ماشيه بقا
سلمى : زى ماقولت لك
نور : حاضر
ثم نادت : ياورد… ياورد
التفتت ورد
نور : انا جايه معاكى
فى الطريق
نور …..بحزن : هى اللى عملت فى وشك كده
ورد : ايوه
نور : قوللى ل بابكى
ورد ..ببكاء : مش بيعمل حاجه ……….كانت بتضربنى قدامه هو ساكت كانى مش بنته
نور : خلاص عشان خاطرى بلاش تعيطى
ورد : انا نفسى امشى من البيت ده …….بس اروح لمين
نور : روحى ل جدتك
ورد : معرفش مكانها ……ابويا مش راضى يقولى مكانها فين
نور شافت بياع الايس كريم …….. ذهبت احضرت لها ايس كريم
نور : خدى
ورد : معيش غير فلوس الخضار و عيش بس
نور : اخص عليكى ……هو انا هخد منك فلوس
خدى كلى …..عشان خاطرى
ورد ابتسمت لها اخدت منها ايس كريم
كملو طريقهم
خيم الليل
عند ورد
ساميه : عملت الاكل
ورد : لسه بعمل فيه
ساميه …..ضربتها فى كتفها : خلصى ……..اخويا زمانه جاى
ورد : حاضر
عند نور
نور : انا راحه الرحله
وفاء : بلاش
نور : عشان خاطرى ياماما هروح اتفسح
وفاء : منصور هيزعل منك
نور : هو انا راحه لوحدى …..طلاب ومدرسين معيا
وفاء : طيب
نور : بس بلاش تقولى له
وفاء : حاضر
نورحضرت كوبيه عصير وذهبت الى منصور فى غرفته
نور : ممكن ادخل
منصور ..ابتسامه : عاوزه اى
نور : اتفضل كوبيه عصير
ثم لحظت انه بيقراء فى كتب
نور : اى ده دى كتب هندسه
منصور : هندسة قسم ميكانيكا سيارات
نور : انت دخلت هندسه
منصور : ذاكيه اوى
دى كتب ابن صاحب الورشه ….هو فى هندسه ………انا قولت له يجيب ل كتب دى اقراء فيها
نور : ليه ياابيه …….
منصور : عشان يكون عندى معلومات وخبره اكتر فى مجال اللى بشتغل فيه
نور : هو انت ليه ياابيه مكملتش تعليمك ……..ماما قلت لى انك كنت فى ثانوى طالع الاول جايب هندسه
منصور : كان لازم اشتغل عشان اصرف على ابويا واخواتى
نور : هم مش اخواتك…… مامتهم مش مامتك
منصور : بس ابوهم ……هو ابويا بيقى اخواتى
نور : اخوك سمير ده رخم
منصور : عملك اى
نور : مفيش
منصور ….بغضب : هتقولى لو اضربك
نور : قالى امشى من هنا هو مش بيتك
منصور …..يكز على اسنانه : لما يرجع من سافر انا هعرفه ازى يقولك كلمه دى
نور : بلاش تتخانق معه
منصور : ملكيش دعوه
نور : طيب تصبح على خير
منصور : نور
نور : نعم
منصور : الرحله بكره
نور : رحله اى
منصور : رحله مدراسه اللى انتى فيها
نور ..بتوتر : طب طب انا مالى
منصور : يعنى متروحيش…. ماشى
نور : مش راحه
منصور : جداعه
نور خرجت
فى صباح يوم جديد
فى مدرسه
ورد : بلاش تروحى ……..هيزعل منك
الاء : يالا
نور : نفسى اروح اتفسح ……..
لو سالك قولى له وراها درس ………عشان خاطرى
ورد : حاضر
نور ركبت الاتوبيس
كانت خافضه راسها عشان محدش يشوفها …….
سلمى : فى اى مالك
نور : خايفه يجى
الاء : خلاص اتوبيس مشى
نور التقتت انفسها
مره واحد …….واحد كان راكب موتوسكل ……..جرى قدام الاوتبيس وافق
فجاه الاتوبيس واقف
بتبص لقيته منصور
نور….بخوف : يانهار يااسود يانهار اسود
نكمل بارت جاى من رواية العشق و الفراق
الابطال
منصور 30 سنه
نور 15 سنه
رفيق 25 سنه
ورد 15 سنه
