الفصل 19
معتز : ميعاد الطياره يانور
اسيل ….نظرت له بغيظ : اسكت بقا انت كمان
منصور : يالا يانور
نور : مع سلامه يااسيل
اسيل : انت معندكش قلب يامعتز
معتز : انا عملت اى انا
نور دموع فى عيونها بتسلم على منصور : خلى بالك من نفسك
جات تمشى منصور فضل ماسك ايدها
نور : من فضلك سبنى امشى
قطع حديثها صوت واحده بتنادى عليها
نور
التفتت لها
نور بفرحه : ماما
نور جريت على مامتها وحضنتها اوى : ماما حببتى وحشتنى اوى
وفاء : وانتى كمان ياقلب ماما
ورد وضعت يدها على كتفها : اهلا بالعروسه
التفتت لها
نور : قلبى وحشتنى
رفيق : وحشنى ياغالى
منصور : وانت كمان يارفيق
اسيل : مش تقول كده من الاول
معتز : هو قالى مقولش حاجه
اسيل ..بفرحه : انا قولت ده مستحيل يحصل
ازى هيسيب نور حب عمره تمشى بعد مارجعت له
معتز : قولت عليه معنديش قلب انا زعلان منك
اسيل : معرفش بقا الحكايه متزعلش ياقلبى
الكل رجع الفيلا
مروان : الماذون معيا يامنصور بيه
منصور : نور
نور : نعم
منصور : ……تجوزنى
نور بفرحه كبيره : موافقه طبعا ياحبيبى
الماذو
ن كتب كتاب نور ومنصور
معتز هو ورفيق كل منهم شاهد على عقد الجواز
معتز : مبروك يااخويا
منصور : الله يبارك فيك
اسيل : معلش بقا ياعريس هناخد العروسه معنا
خليكم انتم هنا
اسيل اخدت نور ومامتها وورد الى فيلا
اما معتز ورفيق فضلو مع منصور فى الفيلا
عند منصور
معتز : فرحك بكره ياعريس
رفيق : مبروك يامنصور
ثم تابع حديثه : بس زعلان منك
طول الغيبه دى ولا مره تتصل عليه تقولى حصلك اى
احنا اخوات يامنصور
منصور : حالتى النفسيه كانت وحشها اوى
ومكنتش عاوز اكلم حد
معتز : خلاص ننسى اللى فات انهارده لازم كلنا نفرح
عند اسيل
ورد : منصور ابنى هو اللى شاقى
اسيل : هو هادى اهو قاعد فى الاوضه يلعب مش بيكلم
ورد : ياخوفى
فجاه سمعو تكسير
اسيل : اى ده
جريو على الاوضه
جاسر : فازه هى اللى وقعت لوحدها
اسيل : لا يهمك ياحبيبى
منصور : وانا ضربت القطط
اسيل : ههههه مفيش قطط هنا ياحبيبى
منصور : فى شاشه دى
اسيل بتلتفت
اسيل …بصدمه : يالهوى شاشه اتكسرت
ورد بااحراج : انا قولت لك اسيبهم مع بابهم
انتى اللى اصرتى
متزعليش هجب لك حق كل حاجه اتكسرت
اسيل : لا عادى خالص ولايهمك
نور قاعده فى بلاكونه
وفاء : فرحانه ياحببتى
نور : فرحانه اوى اوى حاسه انى فى حلم
بس حلم جميله جدا عاوزه يفضل على طول
وفاء : ربنا يفرح قلبكم ياحببتى
اسيل : يالا ياعروسه نامى
من الصبح بدرى هنروح البيوتى ستنر
فى صباح يوما جديد
نور ذهبت مع اسيل الى بيوتى سنتر
بصراحه كل حاجه كانت جاهزه
فلاش باك
منصور انا عاوز اعملها احسن فرح
معتز : من عنيا الاتين
باك
خيم الليل
كانت نور ترتدى فستان الفرح وهى فى غايه الجمال
منصور يرتدى بدله شيك وسيم جدا
والكل كان فرحان لنور ومنصور
تم الفرح
منصور اخد نور الى شاليه على البحر
نزلو من العربيه ودخلو الشاليه
منصور : عجبك الشاليه
نور : جميل اوى
منصور : تعالى شوفى الاوضه اللى جهزتها لك هتعجبك اكتر
نور : هى فين
منصور : فوق
نور تقدمت نحو منصور وضعت ذراعه على كتفها
قالت : انا هكون عيونك اللى بتشوف بيها
وعكاز اللى تسند عليه
هو شال ذراعه
فجاه هو الى شالها
منصور : لازم اشيلك لغايه اوضتك ياعروسه
طلع على سلالم كانه حافظ الخطوات
دخل الاوضه
الاوضة فى غاية الجمال وكانت واسعه جدا …..وكانت فيها صور نور وهى صغيره وعلب كتير فيها هدايا
منصور : اى رايك
نور …بفرحه : روعه
منصور : الهدايا دى اللى انتى شايفها دى هدايا عيد ميلادك
كل عيد ميلادك كنت بجبلك هديه
قلبى كان بيقولى انك هتجى وهتكونى ملكى انا لوحدى
هى حضنته وبكت
هو شالها من على الارض حاوطها بذراعه وحضنها جامد
منصور : مش عاوزك تعيطى ياروحى
نوركانت سانده راسها على كتفه
هو راح قاعدها على السرير وقعد جمبها
منصور : فرحانه
نور : حاسه انى قلبى هيقف من الفرحه
منصور : بعد شر عنك
ثم تابع حديثه : انتى كل حاجه عاوزها هتلاقيها هنا فى الاوضه
حتى الهدوم
اصل عملت لك الاوضه دى قبل مايحصل الحادثه
نور مسكت ايده وباستها
وقالت : ربنا يخليك ليا ياحببى
منصور : ويخليكى ليا ياقلبى
عند ورد ورفيق
رفيق : هنمشى بكره ومامت نور هتجى معنا
وفاء : انا عاوزاكى تكونى اختها يااسيل
اسيل : طبعا ياطنط نور اختى ومنصور اخويا
وفاء وهى مبتسمه : انا متاكده من كلامك
معتز : انتى ليه ماشيه
وفاء : عشان جدة نور تعبانه ولازم ارجع لها
رفيق : منصور هيعمل عمليه امتى
معتز : بعد سنتين
رفيق : ياه
معتز : اصله عمل اكتر من عمليه خلال سنه دى اللاسف فاشلت كلها
الدكتور صاحبى قال يمشى على علاج شويه بعد كده يعمل عمليه
رفيق : ان شاء الله خير
عند نور ومنصور
الاكل وكل حاجه كانت جاهزه فى الاوضه عندهم
نور مسكت المعلقه
نور : افتح بوقك عشان اكلك
منصور : انا كده هخد على دلع ده
نور : وانا موافقه
منصور : قربى وشك من ايدى
قربت منه بخجل
بدا يلمس وجهها حتى يعرف ملامحها
منصور : ملامحك زى ماانتى
ثم تابع حديثه وهو قريب منها : انا بحبك لدرجه اكبر من العشق يانور
نور بحب : وانا كمان ياحبيبى
منصور اخدها فى حضنه وباسها وذهبو الى عالم تانى
تمر الايام فى سعاده وفرحه كبيره يعيش فيها نور ومنصور
ومنصور ونور رجعو الفيلا
فى الاجازه بيرحو الشاليه
فى يوم جديد
منصور كان راجع من الشغل مجرد لما قرب من باب الاوضه سمع نور تتوجع
فتح الباب بسرعه
منصور بخوف : حببتى مالك
نور ..بوجع : الحقنى يامنصور
وقعت فى الارض
منصور شالها ونايمها على السرير
منصور بصوت عالى : ياداده
داده : ايوه يامنصور بيه
منصور : شوفيها بسرعه ……نور مالها
داده : ياست هانم
دى مغمى عليها
منصور : اتصلى بمعتز يجى بسرعه
بعد لحظات معتز وصل وكشف على نور
منصور بقلق وخوف : فى اى رد عليه
معتز : احنا نعملها تحليل
منصور : ليه يامعتز
معتز : بلاش الخوف ده
انا شاكك فى حاجه كده
منصور : اى هى بلاش تقلقنى
معتز : هروح المستشفى الوقتى واكلمك بعد بعمل التحليل
وخرج رفيق متوجه الى المستشفى
ونور فاقت
نور : منصور
منصور بقلق عليها : انا جمبك ياقلب منصور
نور : مالك ياحبيبى
منصور : مفيش
بعد فتره رن هاتفه
منصور بلهفه : الو ….. قولى فى اى
معتز : لو طلع ولد اسمه معتز ……لو بنت تكون اسيل
منصور : انت بتقول اى
معتز : هتبقى اب يامنصور
منصور : بجد يامعتز
معتز : على الفكره انا دكتور
منصور قفل السكه
واتكلم بفرحه : انتى حامل يانور
مبروك ياحبيبى
منصور اخدها فى حضنه هيطير من الفرحه
وتمر شهور بسرعه
فى يوم جديد
نور : هدوم الشتوى فى شنطه
منصور : تسلمى لى ياعمرى
نور : اوع تتاخر عليه
منصور : كلها يومين واجيلك
حضنته جامد
نور : خلى بالك من نفسك
منصور : وانتى كمان خلى بالك من نفسك ومن ابنى
نور : حاضر
وذهب معتز مع منصور فى شغل تبع الشركه
وخيم الليل
نور بصراخ : اه الحقونى
داده جريت بسرعه على اوضتها عندما سمعت صراخ
داده : فى اى مالك ياست هانم
نور : بين هولد
خلى سواق يحضر العربيه بسرعه
الداده كلمت اسيل
واسيل كانت فى الفيلا عندها
كلمتها داده وقالت لها ان نور بتولد وهم فى المستشفى واسيل ذهبت مسرعه اليهم
فى المستشفى
حضرت اسيل
اسيل هى تلتقت انفسها : هى فين
داده : فى غرفة العمليات
بعد فتره طويله
نور فى غرفة داخل المستشفى
اسيل : حمد الله على سلامتك يانور
نور : الله يسلمك
اسيل : ولد زى القمر عسل يامعتز
ماشاء الله
داده : هو اسمه معتز
اسيل : ايوه طبعا
عندك مانع ولا اى يانور
نور : لا معنديش مانع
اسيل : هو منصور عرف
نور : لسه
فجاه دخل منصور الى غرفه
منصور …بلهفه : نور
نور : انا بخير ياحبيبى
تحرك نحوها
حضنها جامد
اسيل : مش عاوز تشوف معتز الصغير يامنصور
منصور بحزن : اشوفه
نور : حاتيه يااسيل
نور وضعت الطفل بين ايدين منصور
ثم قالت : هو شايفك ياحببيى وعمره ماهيبعد عنك لاعن مامته
تمر الايام
عند منصور
منصور كان نايم …..و.نور بتاخد شاور
منصور سمع صوت معتز بيعيط
فاق من نومه هو بيقول : نور نور
ركز سمع صوت مياه فى حمام
حاول يقوم عشان يروح لمعتز يشيله
بداء يمشى ببطء لكن الفازه وقعت على دماغه بدا ينزف
فى وقت ده طلعت نور من الحمام الموجود داخل الغرفه
نور بخوف : ها حبيبى اى اللى حصلك ياقلبى
منصور نظر لها ولم يتكلم
نور : مالك حاسس باى
منصور بفرحه كبيره : وحشتنى اوى اوى ياحببتى
انتى حلوى اوى يانور
نور بفرحه : انت شايفنى ياحبيبى
نتوقف الى هنا
بكده نهاية الجزء الاول وانتظرو الجزء الثانى
احداث جديده ومشوقه بين العشق والفراق
